‘A morte sona’ surdi campanialli
spavàncadi purtuni ormai ‘nchjuvàti
‘hinestre ndù avìa’ chiusu li purtialli
duvuri chi cridìa’ dimenticati…

Mò cc’è su’ l’umbre ppè ccì’arraggiunàre
Ccù lle parove c’’u nne simu ditte
Ca simu stati avari allu parrare
E ssù’ remaste ‘ntr’’a lu core scritte

S’aggrèjanu tra ille une ccù ll’atre
Ma d’’i penziari mia ndè grida’ d’unu :
“Ia ch’era figliu sù’ remastu patre
Ca Patre nun c’è chiamu cchjù a nessunu…”.